و بازگشت همه ی ما به بلاگ هس.البته بازگشت همه ادمای با شخصیت.ما هم ی مدت رفتیم دنبال هوسا،توییتر و اینستا و...ولی خب،الان باز اینجام: )
اولا ک کلی سلام،واقعا دوس داشتم ک بیام ولی نمیشد.نمیدونم اصلا چند وقته ک ننوشتم ولی دلیل اصلی اینه ک درگیر درسا بودم.جونم بگه ک تابستون رو میخوندم واسه خودم.واسه یادگیری و فهم رشته و ارشد.
الان نیومدم ک روزمره بنویسم.اومدم یه نامه بنویسم واسه خودم...
"ببین فاطی،
شنیدی میگن وقتی میری اون دنیا اعمالتو با خودت می بری؟وقتی 50 سالت میشه،تو خودتو با خودت حمل میکنی.خودت و وجدانت و تمام کارا و عقایدت.پس یادت باشه اگه امروز اون کاری رو که دوس داری انجام ندی،فردای زندگی جلو خودت شرمنده ای...
درس بخون و هرکاری ک فک میکنی لازمه انجام بده.بذار تمام ادم هایی ک میگن "آدم با درس خوندن به جایی نمیرسه"یا "این مملکت ادمو تلف میکنه"یا "یخورده از دنیای خودت بیا بیرون"یا ....تو حال خودشون باشن.تمام ادمای خسته،تمام ادمایی ک غر میزنن یا میخوان خودکشی کنن و اساسا انگیزه ندارن: /
ببین شاید تو هم بعضی وقتا فک کنی "خب که چی؟"ولی قرار نیس واسه زندگیت تلاش نکنی.و البته ک نشویقت میکنم ک به تمام این سوالا فک کنی،نذار زندگیت خیلی سطحی و روزمره بگذره...حواست به شخصیتی ک از خودت میسازی باشه.
یادت باشه یادت باشه قرار نیس اگه کسی بهت بدی کرد با بدی جوابشو بدی.مهربون باش.خواهش میکنم خیلی مهربون باش.حسادت بدترین چیزیه ک تو وجودته،مواظبش باش.لطفا.
فاطی،حواست به میزان تلاشت و میزان آرزو هات باشه.نیازی نیس به نتیجه فک کنی،باور کن نتیجه در نهایت اون چیزی خواهد بود ک لیاقتت هس.فاطی واسه خواستت تلاش کن.
کمتر حرف بزن،آدمای هرز دور و برتو بنداز دور.
فاطی من هزاران بار دوست دارم،بیشتر از هرچیز دیگه تو این دنیا،بی هیچ دلیلی.واسه من مهم نیس ک در نهایت چیکار میکنی،ولی میخوام خودت خوشحال باشی.
عزیزم،مهمترین اصل رو فراموش نکن،خوشحالی و خوشبختیت رو موکول نکن به چیزایی ک دس تو نیس،صرفا تویی و تو.خودت واسه هرچیزی تلاش کن و تا جایی ک میشه به بقیه هم کمک کن: ) "
*بخدا اگه فک کنید خلم،فقط باید با خودم حرف میزدم : )