من توی دفتر خاطراتم می نویسم،هر روز نسبتا.ولی یه وقتای دوس دارم ک اینجا باشم.متروک ترین جای مکن با چند تا دوست مجازی که احتمالا اصلا سر نمی زنن به اینجا.این روزا ادما به تمام قسمتای زندگیم نفوذ کردن...توییتر،اینستاگرام،تلگرام... و حتی ادمایی که تو خلوت ترین جای ممکن هم هستن...(ناشی از اینه که باید اتاقتو با چند نفر شریک بشی)
اومدم اینجا که بگم و اعتراف کنم که من اشتباه کردم....اشتباهی که متاسفانه به خاطرش دارم خودمو سرزنش می کنم...ادم به شدت اشتباهی رو تو زندگیم راه دادم که خیلی کوتا بود ولی خب گایید حال منو.
میخوام اعتراف کنم ک چوب سادگی و زودباوریمو خوردم.کاش بتونم خودمو ببخشم...